πάρε πάρε!!! πάρε καλέ κυρία!!! έχω πράμα πάρε καλέ σου γράφω!!!

Το παρόν μπλογκ είναι το επίσημο όργανο του ΠΡΟΕΔΡΟΥ και της Κεντρικής Επιτροπής του Επαναστατικού Συμβουλίου.

Το ότι οι δύο οντότητες είναι μία δεν μας αφορά. Άλλωστε ποτέ δεν ήμασταν περισσότεροι!!! αλλά ούτε και λιγότεροι!!!

ΝΑΙ στις ιστορικές και ορθόδοξες επιλογές της πεφωτισμένης και πάντα νεανίζουσας ηγεσίας που ΤΩΡΑ δικαιώνονται!!!

Πάτα εδώ και θα σε οδηγήσω στο μπλογκ των άλλων(που δεν είναι και τόσο άλλοι απλά είναι ΟΛΟΙ!!)... Καθολικών Σάτυρων 1987

Κρίση στην χώρα

Διαβάζει κανείς; OVER!!!

Μετά από πολύ περιήγηση στα νέα (από όλα τα μέσα) μου προκύπτει μία απορία:

Πώς γίνεται να είμαστε, ακόμη και τώρα, ένα βήμα μετά τον γκρεμό, σε ελεύθερη πτώση, τόσο ήρεμα επιφανειακοί και τόσο απίστευτα ανούσιοι;

Πώς γίνεται να διαφωνούμε τόσοι πολλοί και η φωνή μας να μην υπάρχει;

Πώς γίνεται, η κυβέρνηση του «λεφτά υπάρχουν», να μας λέει σήμερα να σφίξουμε το ζωνάρι, όχι για να διατηρήσουμε τα κεκτημένα της δημοκρατίας, αλλά ότι λόγο της καμένης γης που παρέλαβε, θα χάσουμε κάθε κατάκτηση του πολιτικού μας πολιτισμού (βασικό μισθό, συντάξεις, δώρα, εργασιακά δικαιώματα όπως ωράριο) και να μην τους στέλνουμε σπίτι τους;

Πώς γίνεται, η κυβέρνηση του «από την υγεία μόνο θα εξοικονομήσουμε τάδε ποσά με την πάταξη της διαφθοράς», να μας λέει σήμερα ότι αυξήθηκε το ποσό που δίνουμε για την καθόλου δωρεάν και λίγο δημόσια υγεία, και να μην τους πίνουμε το αίμα;

Πώς γίνεται, η κυβέρνηση της «της πράσινης ανάπτυξης και των διαχρονικών πράσινων αλόγων», να μας πουλάει σήμερα μπιρμπίλια για μεταξωτές κορδέλες και να μην τους φυτεύουμε;

Και τα πώς γίνεται είναι πολλά. Η κουβέντα για φυλακή στους ενόχους και τιμωρία στους επίορκους, καταλήγει στην θεία δίκη και ακόμη παραπέρα.

Η κεντρική απορία μου όμως, είναι πώς γίνεται εμείς όλοι να μην συζητάμε για όλα αυτά τα πώς, ούτε καν για το πώς θα λύσουμε το πρόβλημα μας; Γιατί αν δεν το έχετε καταλάβει ακόμη, το πρόβλημα είναι μόνο δικό μας.

Δεν ξέρω αν θα μου επιτρέπατε εδώ ,να δώσω έναν ορισμό δικό μου, για να ορίσω τον κόσμο που διαχρονικά εκφράζει την δύναμη της αλλαγής προς το καλύτερο, αλλά όπως θα διαβάσετε στην συνέχεια θα το κάνω.

Ας θεωρήσουμε ότι «Οι υγιείς δυνάμεις της δημοκρατίας μας», είναι αυτό το κομμάτι της κοινωνίας μας και του σύγχρονου πολιτικού μας πολιτισμού, στο οποίο ανήκαν οι ονειροπόλοι αμφισβητίες του Κιλελέρ, του οκταώρου, της μη βασιλευόμενης δημοκρατίας, του 114, της δημόσιας δωρεάν υγείας και παιδείας, της ελευθεροτυπίας και όλων ανεξαίρετος των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, που είναι για μας, μέχρι πριν λίγα χρόνια, τα κεκτημένα μας δικαιώματα, αλλά για αυτούς φαντασία. Είναι αυτοί, που δεν έβαλλαν το δάκτυλο στο βάζο με το μέλι, πολίτες που δεν ξεπούλησα αρχές και ιδανικά. Είναι αυτοί που και σήμερα με αξιοπρέπεια πιστεύουν σε έννοιες όπως η αξιοκρατία, η ισότητα, η ελευθερία, η ασφάλεια και η δικαιοσύνη.

Δεν είναι λογικό να μην υπάρχει αυτό το υγιές κομμάτι στην σύγχρονη ελληνική κοινωνία και όπως κοινότυπα λέγετε και γράφεται, αν δεν υπάρχει θα πρέπει να το εφεύρουμε. Όπως επίσης δεν είναι λογικό στις μέρες μας, την εποχή της επικοινωνίας της κοινωνικής δικτύωσης και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, να μην είναι σε θέση να δώσει όπως παλιά ένα όραμα, έναν στόχο «ρεαλιστικό».

Αυτό λοιπόν τον χώρο τον ονομάζω για χάρη της παρούσας ανάρτησης «προοδευτικό τόξο».

Πιστεύω επίσης, ότι για την κρίση, δεν φταίει τόσο η διαπλοκή, όσο ο διαχειριστικός σοσιαλισμός και η διαχειρότερη κεντροδεξιά, που για χρόνια δεν εφαρμόζουν νόμους και χρησιμοποιούν την αξιοκρατία, μόνο σαν σύνθημα. Είναι αυτοί οι τύποι που έκαναν την απάτη μαγκιά, και την νομιμότητα χαρτοπόλεμο. Αυτοί που μέσα σε μία δύο δεκαετίες κατάφεραν να μας κάνουν όλους βολεψάκιδες και σήμερα μας καλούν να πληρώσουμε, καθώς η ψήφος, που ποδοσφαιρικά ρίχνουμε, είναι αδίκημα διαρκές, ενώ τα δικά τους στιγμιαία και ήδη παραγραμμένα.

Στα πλαίσια της ειλικρίνειας που με διακατέχει, θα ήθελα να επισημάνω ότι και η αριστερά φταίει …αλλά πολύ λιγότερο από την διαπλοκή, πόσο μάλλον από τον διπολικό ακυβερνισμό. Η ευθύνη της προκύπτει από την σκέψη, ότι σήμερα πιο πολύ από ποτέ, η λεγόμενη προγραμματική αντιπολίτευση, δεν είναι να πούμε σε όλα όχι. Όπως επίσης και η προσκόλληση στο παρελθόν και η γοητευτική θολούρα του δείτε μα στα μάτια αλλά εγώ δεν αλλάζω ματιά με του μισούς, δεν ενδιαφέρουν κανένα που χάνει τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια του.

Σε ότι αφορά τις λοιπές δυνάμεις πού δεν αναφέρω, σε όλα τα κόμματα υπάρχουν εθνικιστές, ρατσιστές και γελοία υποκείμενα, που είναι έτοιμοι να αλλάξουν άποψη, να στηρίξουν οτιδήποτε, όταν το καλό της πατρίδας, συμβαδίζει μα το κομματικό-προσωπικό συμφέρον, φέρνει ψήφους και διασφαλίζει την παρουσία τους στο κοινοβούλιο.

Στο σύνολο του ο πολιτικός κόσμος, δεν είναι σε θέση να προτείνει τίποτα το καινούργιο και έτσι βιώνουμε για άλλη μια φορά, το πως είναι η προσγείωση με αυτόματο πιλότο. Η πλειοψηφία του δεν χρωστάω σε κανένα, θα υπερψηφίσει με κομματική πειθαρχεία, ότι της σερβίρει η κυβέρνηση του άλλα λέω και κάνω ότι μου κάτσει. Τα μουλάρια με το σαμάρι θα καταψηφίσουν, στην λογική ότι συμφωνούν αλλά αυτοί ξέρουν καλύτερα. Οι κάνω συνέδριο και αποφασίζω ότι ο Στάλιν είχε δίκιο, καταψηφίσουν, στην λογική ότι διαφωνούν σε όλα και αυτοί όντος ξέρουν καλύτερα. Οι μην με πεις φασίστα θα σε μηνύσω άπλυτε, θα δουν προς τα πού φυσάει και βλέπουν. Οι κάνω συνέδριο και αποφασίζω ότι δεν ξέρω τι αποφάσισα και αν αυτό θα ισχύει στο μέλλον, καταψηφίσουν, στην λογική ότι μάλλον δεν διαφωνούν σε όλα και στάνταρ κάποιοι από αυτούς και όχι οι άλλοι, ξέρουν καλύτερα.

Θα συνεχίσω την σκέψη μου θεωρώντας ότι, αυτοί που αποτελούν το «προοδευτικό τόξο», είναι πολίτες από όλους τους χώρους, πιστεύοντας ακράδαντα, ότι αφού κανένας από τους υπάρχοντες χώρους, δεν έχει μέχρι σήμερα, δώσει όραμα για κάτι πέρα από την διαχείριση της κρίσης, δεν μπορεί κανένας χώρος να διεκδικήσει την πατρότητα του.

Πολλοί λένε για την περιβόητη ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς. Αυτή θεωρώ ότι υπήρξε, γιατί σε χαλεπούς καιρούς, κάποιοι στήριξαν την ιδεολογία τους, όχι μόνο με το πώς, που κατέρρευσε, αλλά στο γιατί, που το γέννησε.

Σε αντίθεση το δίπολο της αμαρτίας στηρίχτηκε στην τρομοκρατία των Καραμανλής ή τανκς, με τα ΜΑΤ και με την πιπίλα της αποσταθεροποίησης, με τη μη καθαρή εκλογή μονοκομματικής κυβέρνησης, καθώς και στις πουλημένες Τρίτη και τέταρτη εξουσία.

Κάπου εδώ είναι το σημείο, που κείμενα σαν αυτό μπαίνουν στο φάκελο με τις ημιτελείς σκέψεις. Είναι το σημείο του δια ταύτα. Νομίζω ότι ακόμα και αν δεν ανήκω στο «προοδευτικό τόξο», θα στήριζα μία πρόταση που θα έλεγε γιατί, μέχρι πότε και πως θα μπορούσαμε να βγούμε από αυτή την λαίλαπα, όχι αλώβητοι , αλλά με αξιοπρέπεια και με θεσμούς που διασφαλίζουν ότι δεν θα ξαναφτάσουμε εδώ όποιος και αν μας κυβερνήσει στο μέλλον.

Πιστεύω όμως ότι η καλή αρχή, που όπως λέει ο σοφός λαός είναι το ήμισυ του παντός, είναι να ξεκινήσουμε να κουβεντιάζουμε το πως και το γιατί, και να αφήσουμε τον καταλογισμό των ευθηνών, στην παραγραφή τους και στα …χρονοντούλαπα της ιστορίας. Μακάρι έστω και ένας να δικαστεί και να πληρώσει για αυτή την ξευτίλα, αλλά στην ουσία και όλοι να πάνε μέσα, δεν αλλάζει το γεγονός, ότι δεν έχουμε τίποτα σε δημόσια αρχή που να δουλεύει, κανένα κανόνα που να ισχύει και πλήρη καταπάτηση του συντάγματος από τις ηγεμονικές πρωθυπουργοκεντρικές χούντες της μεταπολίτευσης.
Χαρά στο κουράγιο σας
με προβληματισμό ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Υ.Γ.1 ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΤΟΥ 1793
Άρθρα 1 έως 3
1.Σκοπός της κοινωνίας είναι ή γενική ευημερία. Ή κυβέρνηση υπάρχει μόνο και μόνο για να δίνει στον άνθρωπο την εγγύηση πώς θ' απολαμβάνει τα φυσικά και αναφαίρετα δικαιώματα του.
2.Τα δικαιώματα αυτά είναι η ισότητα, ή ελευθερία, ή ασφάλεια και ή ιδιοκτησία.
3.Όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, και φυσικά και μπροστά στο νόμο.
Άρθρα 26 έως 28
26.Ή αντίσταση εναντίον της καταπιέσεως είναι συνέπεια των φυσικών δικαιωμάτων του ατόμου.
27.Ολόκληρη ή κοινωνία καταπιέζεται. όταν ασκείται καταπίεση σ' ένα μόνο μέλος της. Και κάθε μέλος καταπιέζεται, όταν ασκείται καταπίεση σ' όλη την κοινωνία.
28.Όταν ή κυβέρνηση παραβιάζει τα δικαιώματα του λαού, ή επανάσταση είναι για το λαό, και για κάθε μερίδα του, το πιο ιερό κι' αναγκαίο καθήκον.
Υ.Γ.2 ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΟΤΕΛΕΥΤΙΑ ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Άρθρο 120
Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει με τη βία.

Πάτα εδώ!!! θα σε οδηγήσω στο μπλογκ των άλλων... Καθολικών Σάτυρων 1987
τελικά δεν είναι και τόσο άλλοι απλά είμαστε ΟΛΟΙ!!